Stepanakert-Şuşi. Müharibə, qələbə və sülh haqqında söhbətlər
Panarom.am yazır ki, mayın 9-da Stepanakertdə hər kəs bir-birlərini təbrik edir. İnsanlar hərbi parada qatılaraq, mahnılar oxurub və bayraq dalğalanaraq gəzirdilər.
Hərbi uniformayla kiçik qıza baxarkən, anlayırsan ki, onun üzündə Qələbə mənəm yazılır. İnsanlara, şəhərə baxanda, inanmaq istəmirsən ki, bir gün burada müharibə olub.
“Eh, 25 il öncə bu gün Stepanakertdə zirzəmilərdə idik. Səhər Şuşiyə doğru baxanda gördük ki, şəhərdən tüstü çıxırdı. Sonra xəbər aldıq ki, Şuşi artıq bizimdir” –deyə Anahit Yesayan bildirib.
O deyir ki, Şuşinin azad edilməsi yalnız şəhərin geri alması mənasını vermirdi. Şuşinin azad edilməsi qurtuluş deməkdi. Şuşinin azad edilməsi deməkdi ki, stepanakertlılar zirzəmilərdən artıq çıxa bilərlər. Bu dəməkdi ki, müharibənin sonu yaxındır.
Stepanakertdən Şuşi geri qalmır. Qələbə günündə Surp Ğazanchetsotsun yardında rəqs keçirilib. Şuşi Millət-Ordu anlayışının prototipidir. Şuşi qəhrəman şəhərdir. Amma nə olursa olsun müharibənin qəhrəmənları qələbə üçün ödənilmiş qiyməti unutmur.
Şuşidə-mələklərin şəhərində hər şey mükəmməl gözəldir- şəhər, insanlar, kilsələr, binalar və xüsusən uşaqlar.
Şuşi rayonun başçısı Vladimr Kasyan da Şuşinin azad edilməsində iştirak edib. O, Berdzor taborunun komandiri idi.
“Şuşi Tiflisdən sonra Qafqazda ikinci şəhəri idi. Şuşi turizm mərkəzi idi… Şuşi Şuşi olduğu zamanı Yerevanı və Bakı hələ olmayıb.
Mən Şuşi şəhərinin keçmiş şöhrətinin qaytarılmasını istəyirəm. O zamanlarda şəhərin əhalisi 12 mina catırdı, yaz aylarında isə ikiqat olurdu”- deyə o qeyd etdi.
