2017-ci il oktyabın 16-da Cenevrədə Əliyevlə görüşdən bir neçə saat sonra İsveçrədəki erməni icması ilə görüşdə Serj Sarkisyan sərhəddə itki olmadığını bəyan etdi deməklə ki, danışmışlar sərhəddə itkilər olmayacaq.O, deyib ki,Əliyev də sərhəddə itkilərin olmasını istəməyib.
Oktyabrın 16-da keçiriləcək görüşdən beş gün əvvəl erməni tərəfində azərbaycanlı atəşiylə öldürüldü. Bu görüş və bəyanatdan üç gün sonra erməni tərəfi yenidən də itki verdi.
Hal-hazırda, Əliyevin “konstruktivlik”barədə verdiyi açıqlamaya görə Nikol Paşinyanı sərt tənqid edən dairələrin heç biri Serj Sarkisyana sual verməyib, Əliyevin də itki vermək istəməməsi barədə açıqlamaları tənqid etməyib.
Heç kim soruşmur, hörmətli Serj Sarkisyan, bu vəziyyətdə Azərbaycan silahlı qüvvələrinə erməni mövqelərini verən,hərbiçini öldürmək əmrini verən və ya bu siyasəti siyasi razılıqla qiymətləndirən qatil kimdir?.
Və bu səssizlik yəqin ki, doğru idi. Çünki bu açıqlama ilə Serj Sarkisyan Əliyevi siyasi məsuliyyət daşıyıcısı edir.Təəssüflər olsun ki, natamam bir məsuliyyət altında, çünki erməni tərəfinin növbəti sözü Vyana gündəliyinin xatırlanması olacaqdı.
Ancaq Serj Sarkisyan və İlham Əliyevin apreldən sonrakı üçüncü görüşü zamanı və sonrakı gündəmdə bir kəlmə belə olmadı. Və yenidən süküt, bütün o dairələrdən kimlər ki, inqlabdan sonra Paşinyanı
gündəmi unutmaqda günahlandıran bütün dairələrin səssizliyi.
Ancaq inqilabdan sonra Yerevan bir neçə dəfə Azərbaycanın sərhəddə atəşi aktivləşdirdiyi zaman Vyana barədəxatırlatmışdır..
Əgər Ermənistanın siyasi rəhbərliyi tənqid və müxalifətə layiqdirsə, bu, ümumiyyətlə Əliyevin “konstruktivlik” barədə olan bəyanat üçün deyil, bəlkə də bu bəyanatı siyasi cəhətdən tamamlamamaq üçündür. Fakt budur ki, Yerevan “konstruktiv” Əliyevin “dağıdıcılığının” hər hansı bir təzahürünün siyasi qiyməti kimi Vyana gündəliyindəki məsələni birmənalı və qətiyyətli şəkildə qaldırmalıdır.
Bu açıqlama, əlbəttə ki, Yerevanın diplomatik oyununun bir hissəsidir, təəssüf ki, səhv, natamam oyunun bir hissəsidir və buna görə də o qədər də onun təsirli effekti olmur.
Çünki siyasi-diplomatik məkana “yersiz reveransla” siyasi diplomatiya etalon testini qoymaqla erməni tərəfi Azərbaycan üçün siyasi məsuliyyət məsələsini qaldırdı.
Praktikada, Yerevanın 2018-ci ilin mayından bəri təyin etdiyi yeni meyarlara baxmayaraq, inqilabdan sonrakı ikinci ildə risk hələ də mövcuddur və zaman keçdikcə arta bilər. Azərbaycansa bu cür səhvləri vaxt üzərində oynamağı və istifadə etməyi bacarır.
Əlbətdə ki, Ermənistan ordusu Bakının hərbi-siyasi mənada onlardan yararlanmaq cəhdlərinin qarşısını tamamilə ala və cəzalandıra biləcəkdir. Ancaq Ermənistanın dövlət siyasətinin vəzifəsi Ermənistan ordusuna mümkün qədər az yükləmək olmalıdır.
