Üç Avropa parlamentarlarının məktubu Azərbaycanda dahi diplomatik qələbə kimi böyük ruhlanmayla təqdim olunub. Xatırladaq ki, Avropa parlamentinin üç üzvü Artsax və Ermənistanın iki Ermənistan respublikasını birləşdirən üçüncü yol çəkmək niyyətində olmasından narahatlıqlarını bildirmişlər.
Azərbaycanın xarici siyasətinin tamamilə uğursuzluğu və bu ölkənin Xarici işlər naziri Elmar Məmmədyarova qarşı böhtan kampaniyası fonunda ən azı “ərazi bütövlüyünə”hörmət zəmanətlərini cızmaq cəhdləri edilir.
Ancaq Bakıya yalnız üçünü Avropa parlamenti tərəfindən razı sala bilməsi, bunların Azərbaycan cəmiyyətini getdikcə daha çox bürüyən qorxu və kompleksləri sakitləşdirmək üçün sadəcə cəhdlər olduğunu göstərir.
İki yol Ermənistan və Artsaxı birləşdirir və Azərbaycan hələ də bu məsələdə etiraz etməyib. Üçüncü yol Bakını həyəcanlandırdı, çünki “Dağlıq Qarabağın və ətraf ərazilərin qanunsuz işğalını simvolik olaraq gücləndirə bilər”deyərək məktubda üç Avropa parlamentaristləri qeyd edib.
Azərbaycan hər şeydən artıq Artsaxın itirilməsinin dönülməzliyindən qorxur və Bakının danışıqlar prosesində iştirakı yalnız– “işğalın birliyinin” qarşısını almaq məqsədi ilə müəyyən edilir. İndiyə qədər Ermənistan bununla yanaşı oynamışdı, amma indi yeni bir mərhələ başlayır.
Azərbaycan açıq şəkildə deyir ki, “müharibə başlayanda Ermənistan müttəfiqlərinin köməyi ilə Kür çayına qədər torpaqlarımızı işğal edə bilər”. Qərb xristian ölkələri Azərbaycana qarşı sanksiyalar tətbiq edəcək və Ermənistana kömək edəcəklər…
Bu dəfə itirsək, təslim olmağa məcbur olacağıq. Əlbətdə ki, sonrasa Şuşa Ermənistanın paytaxtına çevriləcəkdir ”-deyə azərbaycanlı deputat qeyd edib.
“Əraziləri işğal olunmuş ölkəmizdəki vəziyyət Ukrayna, Moldova və qonşu Gürcüstandan daha ağır idi. Lakin Qərb bu ölkələrin ərazi bütövlüyü çərçivəsində qarşılaşdıqları problemin həllini dəstəkləyir, lakin bunu Azərbaycanla münasibətdə etmir” – deyərək azərbaycanlı deputat bəyan edib.
Zəngilandan keçən yol Azərbaycan üçün geridönməzliyin daha bir əlamətidir. Artsax Prezidentinin andiçmə mərasimi Stepanakertdə deyil, Şuşidə baş tutanda geridönməzlik hissi bir daha təsdiqləndi. Azərbaycan deyir ki, spyurk (diaspor), erməni lobbisi, daşnaklar deyirlər ki,heç vaxt Ermənistanın bu dəfə itirməsinə imkan verməyəcəklər.
Azərbaycan rəhbərliyi öz cəmiyyətinə bunu deyə bilmir, buna görə də utanclarını əncir yarpaqlarıyla – üç millət vəkilinin və digərlərinin açıqlamaları ilə örtürlər.
Ancaq cəmiyyətdə onlar “ermənilərin Kür çayına çatmasını” çoxdan gözləyirlər.Çünki onlar bilir ki, ermənilərin sahib olmağa haqqı çatır.
Eyni şəkildə, Türkiyə də ermənilərin bu ölkəyə qayıtmasını gözləyir. Etnoqraf Hranuş Xaratyan, Türkiyədəki insanların necə gözlədiyini və bundan qorxduqlarını söylədi.
“Yadımdadır yol kənarındakı bir çayxanada bir respondentlə danışırdım (Şərqi Ermənistanın indi Türkiyənin sərhədləri daxilində olan hissəsində). Sahibkar gəldi və soruşdu ki, mən erməniyəmmi?.Mən təsdiqlədim və əlavə etdim ki, Ermənistandanam.
“Baba mülkü üçünmü gəldiniz?”- deyərək sahibkar soruşdu. Cavab verdim ki, yox, mən Alman əsilli deyiləm. Bu bədbəxt adam dedi: “Yüz ildir ki, gözləyirik, bilirik ki, bir gün gələcəksiniz.
Həqiqətən gələcəksinizsə onda mümkün qədər tez gəlin, əks təqdirdə tükənirsən – gələcəklər, gəlməyəcəklər, səni cəzalandıracaqlar ya cəzalandırmayacaqlar.Bəsdir bizə əzab verdiyiniz yetər”.
