Əminəm ki, Qarabağ münaqişəsini xalqlarımızın hər şeyi – keçmişi, bu günü, gələcəyini və bütün bölgəni mübahisə edəcəyi uzunmüddətli genişmiqyaslı erməni-azərbaycan düşmənçiliyinə çevirmək cəhdləri heç birinin, ya erməni ya da Azərbaycan xalqının xeyrinə deyil.
ER Baş naziri Nikol Paşinyan bu gün,bu haqda iyunun 19-da,Yerevanda Ermənistan və Artsax Təhlükəsizlik Şuralarının birgə iclası zamanı bəyan etdi.
Xüsusilə qeyd etdi. “Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsinin Ramil Səfərovun işindəki qərarı Azərbaycanda ermənilərə qarşı nifrətçilik cinayətlərinin törədilməsini açıq şəkildə məhkum etdi.
Bu məhkəmə hökmü gərək dəqiqliklə qırmızı xətlər sahmanlaşdırsın Azərbaycan üçün göstərsin ki, həmin qırmızı xəttin arxasında nəinki Ermənistan və erməni xalqı dayanıb, həm də, beynəlxalq cəmiyyət dayanıb.
Nə qədər ki, son dövrdə Azərbaycan Prezidenti tarixə geri dğnməyi çox xoşlayır, fikirlərimi bir sıra tarixi qanunauyğunluqlarla ifadə etmək istərdim. Tarix boyu, yəni son 100 ildə Azərbaycan iki böyük sınaqdan keçdi:
1920-ci ilin aprelində, iki il əvvəl qazandığı Azərbaycan dövlətçiliyini itirərkən, və 1993-cü ilin iyununda, Azərbaycan yenidən dövlətçiliyə yaxınlaşarkən 2 il əvvəl dövlətçiliyinin itkisi ucqarında dayanmışdır.
Azərbaycanın dövlətçiliyi üçün bu iki sınaq həm 1920, həm də 1991-ci ildə Artsaxa qarşı aparılan müharibələr ilə şərtləndi. Həm 1920-ci illərin, həm də 1990-cı illərin əvvəllərində Azərbaycan öz imkanlarını həddən artıq qiymətləndirdiyi və müharibənin dağıdıcı təsirlərini dəyərləndirmədiyi haməya aydındır”.
Mən, Azərbaycan üçün nə pisdir, amma Ermənistan və Artsax üçün nə yaxşıdır fikrindən uzağam.
1920-ci ildə Azərbaycan dövlətçiliyinin itirilməsi biz ermənilərə heç nə vermədi. Və daha da önəmlisi, 1994-cü ildə biz, Ermənistan və Artsax, Azərbaycanla atəşkəs qurmaq və müharibəni dayandırmaq və bölgədəki vəziyyəti sabitləşdirməyi bacarmışıq.
