Müharibə daha doğrusu digər ölkələrdə olmaqla, gözə görünməz “dirijorlar” tərəfindən alovlandırılır və həyata keçirilir.
Əlbəttə ki, yeni Qarabağ müharibəsi, Bakı rəhbərliyinin cinayətkar razılığı ilə Ankarada planlaşdırıldığı aydındır.
Bununlabelə, onlar azərbaycanlı anaların oğlanlarını atəş ağzına göndərməyə razı olub-olmadığını soruşmamışlar.
İlham Əliyev şikayətlənir ki, 30 ilə yaxındır ki, Qarabağ nizamlanması məsələsiylə bəhrəsiz danışıqlar aparmışlar və məsənin hərbi yolla həlli versiyası qərarını vermişlər.
O, unudur ki, məhz özü bəhrəsiz danışıqlar aparıb və eləcə də həll yolunu tapamyıb.
Və bu gün onun bacarıqsızlığı üçün , ləzgi və talış millət-ndən olan ana və bacıları sükuta qərq olaraq öz faciələri üçün cavab verir.
Qarabağ cəbhəsində minlərlə əsgərlər öldürülüb yaxud boğulubdur. Onlar hətta Dağlıq Qarabağın harada olduğunu,əslində orada kimlərin əsrlər boyu yaşadığını belə bilmirlər.
Onların anaları üçün Qarabağ artıq lənətə gəlmiş bir yerdir.Ancaq
Erməni hərbiçinin günahı yoxdur ki,ona məcbur edilən müharibədə, Azərbaycan ordusunun əskəri geyimində türk hiyləgərliyindən xəbərsiz gənc azəraycanlılar həyatını tərk edir.
Qarabağlı öz yurd-yuvasını,öz ocağını müdafiə edir.Bəs sıravi azərbaycanlı kimin uğurunda vuruşur,Əliyev hakimiyyətinin qorunması üçünmü?.
Müharibən hər kəs tərəfindən başlaya bilər, ancaq onu Azərbaycan anaları minlərlə başqa gənci xilas etmək naminə dayandıra bilər.
Onların ahu- fəryad səsləri Əliyevə və onun cinayətkar klanına qarşı üsyana çağırış ola bilər. Bəs onlar niyə susur?…
