Bu yeni Qarabağ-Azərbaycan müharibəsi dünyada baş verən hərbi toqquşmalardan fərqlənir və nəinki yalnız hərbi şiddəti səbəbiylə deyil şiddəti ilə deyil, həm də insana xas olmayan xüsusiyyətləriylə birnənalı şəkildə İlham Əliyevin iş tərzina xasdır.
Müharibələr zamanı yazılmamış qanunlar var ki, o da tərəflər döyüş meydanında ölənlərin cəsədlərini dəfn etmək və hərbi əsirləri əvəz etmək üçün humanitar fasilə edir.
Heç olmasa birinci Qarabağ-Azərbaycan müharibəsi zamanı, 1992-1994-cü illərdə belə fasilələr olubdur.Hazırkı halda, müharibə başladığı gündən bu günə qədər Əliyev Beynəlxalq Qızıl Xaç Komitəsinin vasitəçiliyi ilə öz on minlərlə cəsədlərini toplamaqdan imtina etdi.
Anlaşılandır ki, döyüş meydanında düşən cəsədlər artıq iylənmişdir, onların bir hissəsisə vəhşi heyvanların ovuna,yeminə çevrilib.
Bəlkə Məgər Əliyev balaları ölmüş azərbaycanlı anaların ağır iniltilərini eşitmirmi?. Bakı diktatoru üçün, öz ordusuna əskər doğan anaların göz yaşalarının dəyəri yoxdur?.
Şübhəsiz ki, Azərbaycan prezidenti müharibəni dayandırmaqdan qorxur. Çünki, nəticədə o zaman laqeydliklə müşaiyyət olunan başa gələn müharibənin qiyməti aydın olar.Xüsusən silahlı qüvvələrin modernləşdirilməsinə xərclənən milyardlarla dolların necə xərcləndiyi məlum olacaqdır.
Əliyev əslində insanların qəzəbindən qorxur və qorxaq bir lider heç vaxt döyüş meydanında ciddi bir uğur qazana bilməz.
Müharibədə həm qələbə, həm məğlubiyyət nisbi olur. Bu nisbilik üzərində qələbə çalacaq bir gələcəyə baxış qurmaq sadəlövh bir hesablamadır.
Və burada böyük insan itkiləri zamanla aydın şəkildə qeyd olunur, öz xalqının amansız qırğınını başladan şəxsin sifətində bir damğa olaraq qalacaqdır.
Əlbətdə müharibədən sonra üzü qalarsa , bu damğa heç vaxt Əliyevin üzündən silinməyəcəkdir.
