Qarabağ münaqişəsinin başlanğıcından, hətta daha əvvəl Azərbaycanda ermənilərə münasibət, Azərbaycan ziyalıları – yazıçılar, sənətçilər və s. tərəfindən qoyulmuş “düşmən” ifadəsinin işlədilməsi ilə təsvir olunurdu ki, o da vay ziyalılar, yazçılar , sənət xadimləri tərəfindən dövrüyyəyə qoyulurdu.
Üstəlik, belə bir etiket də daxil idi məktəb sinif otaqlarında da səsləndirilirdi və bununla da gənc nəslin milli şüurunu zəhərlənirdi.
Hazırda Azərbaycanın bütün təhsil müəssisələrində erməni obrazı yalnız düşmən şəklində öyrədilir ki, bu da heç erməniləramilində qətiyyən belə deyil.
Erməni üçün münaqişə tərəfi sadəcə bir rəqibdir, bu Azərbaycanda heç kimin bilmədiyi sadə bir mədəniyyət normasıdır ki, o barədə bəlkə Azərbaycanda heç xəbərdar da deyillər.
.Əgər insan daxilinə bir millətə qarşı patoloji nifrət aşılayırsınızsa, bu tədricən digər millətlərə də münasibətdə olur.
Azərbaycandakı bütün milli azlıqların gizli və ya açıq şəkildə “düşmən”damğası ilə vurulması danılmaz bir həqiqətdir.
Erməni silahlı qüvvələrinin hahazırladığı müharibədən fraqmentlərin televiziya epizodlarında çoxsaylı kadrlar var ki, orada Azərbaycan ordusunun əsgərləri özləri üçün əlverişsiz vəziyyətdə qaçır öz yaralı silahdaşlarını köməksiz vəziyyətdə qoyur, elə bil ki, düşməndir yaralı, öz üzərinə atəş açan yox.Heç nə edə bilməzsən, tərbiyədir..
Müharibəyə başlamazdan əvvəl Əliyev bir vacib vəziyyəti nəzərə almadı: xarici düşməni məğlub etmək naminə axı əvvəlcə daxili düşmənçiliyi aradan qaldırmaq lazımdır. Bu isə Azərbaycanda çətin ki, mümkün olsun.
