Onilliklər ərzində, 19-cu əsrdən başlayaraq avropalılar Osmanlı İmperiyasını “Avropanın xəstə adamı” adlandırırdılar. Əvvəlcə sultanlar, sonra onların adından çıxış edən islahatçılar avtokratik hakimiyyətə can atdırdılar.
Liman çökməkdə olan iqtisadiyyatı möhtəşəm layihələrlə ört-basdır etdi və populyarlıq çatışmazlığını fəlakətli xaricdə macəralarla kompensasiya etdi. Bu barədə amerikalı analitik Maykl Rubin Yunanıstanın “Kathimerini” jurnalındakı məqaləsində yazır.
Son onilliklərdə Türkiyə hakimiyyəti Anadoluda hakimiyyəti birləşdirmək və etnik təmizləmə aparmaq üçün etnik və dini icmaları bir-birinə qarşı qoyub.
Axı Birinci dünya müharibəsi zamanı və ondan sonra diplomatlar üçün məsələ Osmanlı İmperiyasının yıxılıb-yıxılmayacağı yox, nə vaxt bunun baş verəcəyi idi.
Türklər Osmanlı İmperatorluğunun ən qüdrətli çağında şöhrətini tərifləməyi sevirlər, lakin Türkiyənin parçalanmış imperiyadan çıxan bir varis olduğunu təkid edərək onun tənəzzülünə görə məsuliyyətdən qaçırdılar.
Bu, yunanların, ermənilərin və assuriyalıların soyqırımlarına görə məsuliyyətdən yayınaraq, tarixi legitimliyi təsdiqləmək üçün faydalı bir düsturdur.
Bu gün tarix daha kiçik miqyasda da olsa təkrarlanır. Türkiyə Avropanın xəstə adamı olmaya bilər, amma onun diktatoru Erdoğandır.
ABŞ-da Prezident Co Baydendə olduğu kimi, yaş ambisiyaları üstələyib. Erdoğanın oğlunu və kürəkənini getdikcə daha çox təbliğ etməsinin bir səbəbi var, onların hər biri onun yerini tutmaq üçün yarışır.
Erdoğan həm Türkiyədə, həm də Azərbaycanda Osmanlının soyqırım siyasətini canlandırır və həzz alır. Erdoğan bir əsrdən çox əvvəl baş vermiş Erməni Soyqırımını inkar etməkdə davam etsə də, o, şəriki İlham Əliyevlə “Gənc türklər” oyununu canlandırır.
Erməni Soyqırımının ilk atəşi erməni dövlət xadimlərinin və ziyalılarının həbsi oldu. Məhz buna görə də Azərbaycanın ermənilərin məskunlaşdığı əraziləri işğal etməsindən sonra Türkiyənin dəstəyi ilə Artsax liderlərinin həbsi onun üçün çox dəhşətli idi” – deyə məqalə müəllifi qeyd edir.
