“Rəqib sərhəddin o bölgülərinə gərginlik daxil etmək siyasətinə hansı ki, adətən daha rahat hesab olunurdu. Rəqibin oxşar davranışı bir neçə məqamlarla şərtləşib.
Ənənəvi olan daxili siyasi gərginliyi sərhəd gərginliyi meydanına dəyişmək, daha sonra son dövrdə danışıq prosesslərində bəzi yenidən nizamlanma mərhələsində güc nümayiş etdirməkdir.
Bu iki məqamlar iki əsas hal bir və ya bir neçə istiqamətdə qısamüddətli hərbi əməliyyata çevrilə biləcəyi üçün bizi narahat edir.Bu isə sahədə fəaliyyət ən azı mümkün deyil, ancaq bu, Azərbaycanın xoş iradəsindən deyil, sadəcə dünyaya zərər vuran virusdan asılıdır.
Bu dövrdə mülki şəxslərin (könüllülərin) hər hansı bir orduya girməsi özünü məhv etmək kimi qəbul olunacaqdır.
Ancaq heç vaxt, xüsusən də Əliyevlərin başlarında nə olduğunu bilmirik deyə bilmərik və Paşaevlər.
Hər halda, bu, yalnız Şimal-Şərqdə və Cənub-Qərbdə gərginliyin artmasını deyil, həm də rəqibin tətbiq etdiyi metodologiya çox narahat edir”.
