On yeddi il əvvəl haçan ki,prezidentliyik kürsüsünü ölmüş atasından miras aldı, sanki İlham Əliyev Sovet və pantürkizm ideologiyalarının sintezi üzrə bacarıqlı mühəndis olan atasının kursunu davam etdirəcəyi ehtimal olunurdu.
O, hakimiyyətdə qalmaq naminə ən yaxşı vasitənin Qarabağ münaqişəsi olduğunu başa düşmüşdü. O, anlamışdır ki,bu çərçivədə hədəf manevrləri öz karyerasında çoxvektorlu uğurlar qazandıra bilər.
Prezident vəzifəsinə başladığı elə ilk ildən, İlham Əliyev sülh danışıqlarının uğursuzluğu amilində məsələnin hərbi yolla həll edilməsi doktrinasını irəli sürdü ki, ona çatmağın bir başa yolunun müasir silahlarla təchiz edilmiş bir orduya sahib olması idi.
Bu doktrina milyardlarla dollarların sərmayə qoymağı əks edirdi, və harada böyük pullar, orada da böyük “atkadlar”.
Son on il yarımda silahlanmaya yatırılan neft dollarlarının mənimsənilməsində İlhamın payının nə qədər olduğunu dəqiq söyləmək çətindir, digəl ki,əldə olunan silah növləri Əliyevin proqnozlarını doğrultmadığını Qarabağ cəbhəsi tam sübut etdi.
Sentyabrın 27-də qeyd olunan ilk həftələri ərzində, Dağlıq Qarabağ Müdafiə Ordusunun döyüşçüləri tərəfindən ardıcıllıqla Azərbaycan ordusunun ağır silahlarının çox hissəsi məhv edildi.
Neht dollarları qanına bulaşmış metallar tozuna qərq oldu.
İndi İlham yeni silah almaq üçün nə qədər əlavə neft dollarlarını yatırmağa çalışsa da,
şübhəsiz ki, böyük “atkatlar”ustası qısa müddətdə normal bir ordu üçün lazım olan hücum və müdafiə vasitələrini bərpa edə bilməyəcəkdir.
Necə deyərlər oxşar hərbi fiasko olacağı təqdirdə ləyaqət və şərəfi olan Ali Baş Komandan intihar edəcəkdi.Amma təbii ki, İlhamın amilində yox…
Şübhəsiz ki, yaxın gələcəkdə İlham Əliyevin timsalında biabırçı bir siyasi sonun şahidi olacağıq. Bəs ki, konkret hansı səhnələşdirməylə, bax bunu zaman göstərəcək.
