Müharibənin əvvəlindən İlham Əliyev elan etmişdir ki, münaqişə bölgəsindəki status-kvonun edildiyini elan etdi. Əlbətdə ki, o, belə bir açıqlama verməyə tələsdi, ancaq regional sərhəddinin yenidən formalşmasına aiddirsə bu baxımdan o, doğrudur.
Bölgədə yeni bir geosiyasi mənzərəyə səbəb olacaq proseslərin getdiyi göz qabağındadır. 1990-cı illərdə bölgədə müharibə zamanı Azərbaycan həqiqi parçalanma ərəfəsində olduğu zaman da vəziyyət belə olub.
O zaman bir tərəfdən Rusiyanın səriştəsizliyi, digər tərəfdən Türkiyənin daha az nüfuzlu nümayəndəliyi üzündən baş vermədi. İndi mənzərə tamamilə fərqlidir.
İndiki mərhələdə, geosiyasi yenidən formalaşmanın təşəbbüskarı, özbaşına olaraq Azərbaycan ərazisindən keçərək Dağlıq Qarabağ Respublikasına qarşı müharibəyə başlayan məhz Türkiyədir.
Ondan asılı olmayaraq ki,Türkiyə hərtərəfli baxımdan nə planlaşdırsa da, köhnə oyunçular yenidən münaqişə bölgəsində aktivləşdikləri göz qabağındadır.
Rusiya bölgədəki hegemon rolunu az-çox saxlayır, İran isə uzağagedən makoklu Bakı-Moskva-Yerevan -Ankara radiusunda müzakirələr təşəbbüs edib.
Heç bir tərəf böyük hesabla Qarabağ münaqişəsinin həlli ilə maraqlanmır.Bölgə ölkələri Azərbaycanın bölünməsindən nə qədər pay çatacağıyla maraqlanırlar. Bu mənada, iştahalar fərqlidirTürkiyənin daha bariz ambisiyaları daha gözəçarpandır.
Qətiyyətlə deyə bilərik ki, erməni tərəfi öz tarixi ərazilərinə sahib olara qalacaq və bu mənada ən vicdanı oyunçu olaraq qalacaqdır.
Ancaq Qərbin bu mümkün ssenari ilə prosesə münasibətini unutmayaq. Damokl qılıncı onun əlində, daha dəqiq desək ABŞ-ın şəxsində deyilmi?
Bu senariylə prosessə dair Qərbin davranışını unutmamalıyıq.Doğurdanmı Damokl qılıncı onun əlində deyil, yəni, daha konkret, Amerika Birləşmiş Ştatlarının…
