Bir neçə gün əvvəl İlham Əliyev XİN korrupsiya qalmaqalı çərçivəsində Azərbaycanın Serbiya və Gürcüstandakı səfirlərini gəri çağırıb. XİN korrupsiya qalmaqalı diplomatik fəaliyyət üçün ayrılan vəsaitin mənimsənilməsi barədədir.
Eyni zamanda, korrupsiyanın yalnız bir bəhanə olduğu aydın olur, əks təqdirdə bütün idarə, o cümlədən korrupsiya fəaliyyətləri beynəlxalq səviyyədə “sənədləşdirilmiş” Əliyevlər ailəsi işdən çıxarılacaq və cinayət məsuliyyətinə cəlb ediləcəkdir.
Əliyev siyasəti dəyişir, hansı da yeni konsepsiyada əks olunub, ona görə Rusiya artıq əsas tərəfdaş hesab olunmur, ancaq Bakı üçün bir qonşudur ki, Bakı üçün problemlər yaratmamalıdır. Bakı hazırda Türkiyə ilə tam “inteqrasiya olunur”. Buna təkcə hərbi deyil, həm də Bakının ictimai enerji sektorunun özəlləşdirilməsylə iqtisadi sektor daxil olacaq. Türkiyə artıq Bakının əsas hərbi tərəfdaşı elan edildi və Ankara da öz növbəsində əslində daha bir ordunun olduğunu açıqladı. Türkiyə Naxivevanı aldı və bununla da Qafqazda hərbi mövcudluğunu təsdiqlədi.
Bu proseslər təkcə mövcud vəziyyəti deyil, həm də status-kvo ilə bağlı əsrlər boyu qurulan Rusiya-Türkiyə müqavilələrini tamamilə dəyişir. Tavuşdakı hərbi əməliyyatlar bu prosesin bir növ “yol kəsişməsidir”, bunun sübutu hərbi əməliyyatların nisbətən yerli xarakterinə baxmayaraq, geniş beynəlxalq reaksiyadır.
Əliyev Serbiya və Gürcüstandakı səfirlərini geri çağırdı. Maraqlıdır ki, son illərdə və xüsusən də Tavuş hərbi əməliyyatları zamanı Bakı Serbiyanı Ermənistana silah tədarükündə və Gürcüstanı öz ərazilərindən Ermənistan silahlarını ötürməyə razı olmaqda ittiham etdi.
Putinlə son telefon danışığında Əliyev Ermənistana silah tədarükündən şikayətləndi, qeyd edərək ki, Rusiya iyul döyüşlərindən sonra Ermənistana 400 ton silah tədarük edib. Bir tərəfdən, bu mesajla Əliyev Türkiyənin silahlanmasına keçməsi üçün özünə “alibi” yaratmışdı, amma digər tərəfdən, Bakının Ermənistana yeni keyfiyyətli silah-sursat tədarükünə ciddi şübhə etdiyi görünür və ola bilsin ki, Metsamor atom elektrik stansiyasına zərbə endirmək təhdidi bununla bağlıdır.
Türkiyənin Qafqazda hərbi mövcudluğu onun nəticələri ilə yeni bir vəziyyət yaradır. Türkiyəni dayandırmaq üçün yeni formatlar istər siyasi, istərsə də hərbi baxımdan Ermənistan siyasətinin prioritetidir. Rusiya Ermənistan və Azərbaycandan bərabər məsafə siyasətini elan etməklə “Azərbaycanın sovetləşməsini” həyata keçirməyə ümid edirdi, lakin uğursuz. Yeni vəziyyətdə nə gözlənilir?
Təhlil “Lragir.am”ə məxsusdur.
